Zo heb ik de senseo apparaten getest

Senseo begon ooit met het ontwerpen van één type apparaat. De laatste jaren zijn daar steeds nieuwe modellen bij gekomen die komen en gaan. Dat maakt het testen van Senseo-apparaten dynamisch.

Het testen van de verschillende modellen wordt er voor mij ook niet makkelijker op doordat sommige Senseo’s als ‘twee druppels koffie’ op elkaar lijken. Zo heb ik de Senseo Original Plus niet voor je getest. Dat apparaat is vrijwel hetzelfde als de Original, maar heeft een extra knopje om espresso of gewone milde koffie te zetten.

In deze test heb ik drie modellen met elkaar vergeleken voor je. Om dat te testen heb ik gekeken naar de koffietemperatuur, de schuimkraag, de knoppen die op het apparaat zitten en het energieverbruik van de apparaten. 

De temperatuur van elke koffie mat ik door voor elke machine drie kopjes koffie te maken en steeds direct na het zetten de temperatuur te meten met een digitale thermometer. In de tussentijd mat ik hoe snel de koffie gezet werd. Dat deed ik met een stopwatch. 

Om erachter te komen of het energieverbruik dat op de verpakking wordt vermeld klopt, heb ik het energieverbruik van elk apparaat gemeten tijdens het zetten van koffie en in de standby-modus met behulp van een energiemeter. 

Verdere technische details heb ik gemeten door de knoppen simpelweg te gebruiken, de resultaten met elkaar te vergelijken en te beoordelen of de knoppen duidelijk zijn en handig om te gebruiken. Daarnaast keek ik ook naar de gebruikte materialen van elk apparaat en hun esthetiek. Passen ze goed in elke keuken of zien ze er juist vreemd uit?

Bij deze test is uiteindelijk niet een bepaald model naar voren gekomen als echt dé allerbeste, omdat elk model individueel beter scoorde op mijn testcriteria dan andere. Normaal gesproken vind je namelijk ook een net-niet lijstje van producten die niet voldeden aan wat ik ervan verwacht had. Bij Senseo-apparaten zie ik die problemen niet, omdat elk apparaat min of meer functioneert zoals de fabrikant het bedoeld heeft.